بررسی میزان موفقیت جراحی پرکوتانئوس در درمان سنگ کلیه بیماران مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی کلیوی

زمینه و هدف: افراد مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی کلیه، استعداد بیش تری برای تشکیل شدن سنگ در کلیه داشته و شانس دفع سنگ در آنها نیز کمتر می باشد. درمان سنگ این گونه کلیه ها به روش پرکوتانئوس، به علت آناتومی خاص آنها در ناحیه خلف صفاق، مورد بحث و جدل است. بنابراین در این مطالعه، میزان تأثیر و بی خطر بودن این روش جراحی کم تهاجمی، در بیماران مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی کلیه ارزیابی شد. روش بررسی: تعداد 15 بیمار دارای سنگ در کلیه های با ناهنجاری مادرزادی، تحت عمل جراحی pcnl(percutaneous nephrolithotomy) قرار گرفتند. متوسط سن آنها، 8/34 سال بود. 8 نفر از آنها، مرد بودند. اطلاعات مربوط به نوع ناهنجاری کلیه، اندازه سنگ، محل ایجاد مسیر، تعداد مسیر ایجاد شده، میزان عاری شدن از سنگ، میزان عوارض جراحی، نیاز به تزریق خون و موارد نیاز به تکرار جراحی (repcnl=repeat percutaneous nephrolithotomy) جمع آوری شد و مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بیش تر بیماران(7 نفر)، کلیه نعل اسبی داشتند، 2 مورد، کلیه نابجای لگنی و 6 نفر دیگر، کلیه های بدچرخیده و مینیاتوری داشتند. مسیر نفروستومی در 3/53% موارد، از محل پل فوقانی، در 3/33% موارد، از پل تحتانی و در 3/13% موارد نیز، از طریق پل میانی ایجاد شد. فقط در 2 بیمار از دو مسیر استفاده شد. 3 نفر به تکرار جراحی نیاز پیدا کردند. 2 مورد آسیب به پلور گزارش گردید که تحت درمان نگهدارنده قرار گرفتند. هیچ یک از بیماران به انتقال خون نیاز پیدا نکردند. پس از یک یا دو بار جراحی، میزان عاری شدن کامل از سنگ، 87% و عاری شدن نسبی، 13% بود. نتیجه گیری: روش pcnl در درمان سنگ کلیه بیماران مبتلا به ناهنجاری های کلیوی، مورد بحث بوده و اغلب نیاز به دستیابی از طریق پل فوقانی می باشد. میزان موفقیت بالا و عوارض کم، نشانگر آنست که این روش جراحی کمتر تهاجمی، یک روش موثر و مطمئن برای درمان این گروه از بیماران مشکل می باشد.